Via de Türmljoch naar de Johannishütte
Maandag 25 augustus, 47.03289N - 12.17867E
We werden rond 6.15 uur wakker. Overal hoorden we gestommel. Door het raam zagen we dat het bewolkt was, er leek zelfs een regenbuitje te dreigen. De zon hikte er tegenaan om door te komen. Het blijft vakantie, dus we bleven nog maar even liggen en om 7.00 uur was het tijd om eruit te gaan. Alles pakten we voor het ontbijt in en warempel, alles paste nog in de 30-liter rugzakken.Na het ontbijt gingen we op pad. Het was nog maar 8.15 uur, zo vroeg zijn we nooit aan het lopen geslagen tijdens onze vakantie. De route die we vandaag wilden lopen zou ons vanaf 2207 meter over de Türmljoch voeren naar de Johannishütte op 2116 meter. De Türmljoch ligt op 2790 meter. Vlak voor ons vertrok de groep van de NKBV met twee Oostenrijkse gidsen. Zij gingen de gletsjer op, de Maurerkees, voor loop-, spring- en reddingsoefeningen. Wij vertrokken op ons gemak, en bleven nog enige tijd achter deze groep aanlopen. De weg maakte een behoorlijke omweg naar de laatste helling zodat we de hut nog geruime tijd in beeld hielden. Onderweg zagen we af en toe een alpenmarmot en die waren nu zo dik, dat je goed kon zien dat het einde van de zomer naderde.
 Nog een laatste blik op de Essener-Rostockerhütte |
 Panoramafoto van het Maurertal |
 Eind van de wereld zoals wij het kennen |
Om 10.15 uur stonden we boven op de Türmljoch (47.04447N - 12.18152E) en waaiden daar bijna uit onze laatste verschoning. Het zonnetje was dan wel inmiddels gaan schijnen, maar het was toch bar koud. Toch leek het daar wel een picknickplaats, zoveel mensen als er blij en opgelucht stonden te wezen dat ze het hoogste punt van die dag bereikt hadden. Het was er echter slechts 13°C en windkracht veel. We hebben snel de hoogte gepeild en daarna zijn we richting de Johannishütte afgedaald. Op weg naar beneden kwamen we ook mensen tegen die we in de Essener- en Rostockerhütte hadden gezien. Het pad was behoorlijk lang maar niet moeilijk.
Daar men ons bij de reservering van slaapplaatsen in de Johannishütte op 'Notlager' (lees een matras op de vloer) had ingeboekt, liep Marco de laatste honderd meter bijna in looppas naar beneden. Er geldt namelijk wie het eerst komt, het eerst in aanmerking komt voor een upgrade als anderen niet komen opdagen. Gelukkig bleek de laptop van de huttenwaard een hik te hebben gehad zodat de reservering nooit is doorgekomen. We sliepen die avond gewoon op Lager.
 Het bergpad naar de Türmljoch |
 We komen diverse mörmeltieren tegen |
 Thea in Tirols hooggebergte |
Het was aan deze kant van de Joch, een begaanbare opening tussen twee bergpieken, lekker weer en dus zaten we heerlijk op het terras in de zon. Vanuit Hinterbichl rijdt er een taxi naar boven, dus zie je veel mensen welke je normaal nooit aan zou treffen op deze hoogte. Zeker als je naar hun schoeisel en leeftijd kijkt. Wat dat betreft is de Johannishütte meer een toeristische attractie dan een alpenhut. Nogmaals geprobeerd naar huis te bellen, maar ook hier geen bereik.
Na het eten richtten we de Lager in en fristen we ons wat op. De hut is in 1999 gerenoveerd en de Lagers zijn lekker luxe: met z'n tienen op een kamer, twee 'verdiepingen' met schotten ertussen. De rest van de middag en de avond brachten we door met twee gezellige Rozendalers, bier en Belgische jenever. Wederom gingen we met de kippen op stok. De dag erna zou het weer vroeg dag zijn. Lager betekent ook dat er niet uitgeslapen kan worden.
 |  |
| Zondag 24 augustus |