Naar de Bonn-Matreierhütte
Woensdag 27 augustus, 47.03321N - 12.22726E
Deze nacht was één van de zwaarste momenten van de tocht. De gehele nacht werd er door iemand veel en onregelmatig gesnurkt waardoor de gehele kamer regelmatig klaarwakker werd. Schijnt er echter bij te horen. Uiteindelijk kwam de zon toch nog een keer op. Door veelvuldig geritsel van plastic zakken en heen-en-weer geloop waren we er al vroeg uit. Iedereen zag er die ochtend op de één of andere manier zeer niet-uitgeslapen uit.Ons ontbijt bestond die ochtend uit reepjes brood. Zo te zien deed dit prima dienst als beleg voor de worst! Met de groepsoudste van een stel Nederlanders ging Marco voor het vertrek die ochtend nog naar Edelweiss zoeken. Het stond niet zo ver van de hut af, gewoon langs het pad. Gevaarlijk; als je ter plekke je evenwicht zou verliezen en richting de helling zou leunen om te voorkomen dat je een paar honderd meter lager zou belanden, zou je zomaar zo'n beschermd bloempje pletten!
 Toch schijnen ze zeldzaam te zijn... |
 Even uitblazen tijdens een lange tocht |
 Er staan diverse obstakels op het pad |
Rond half negen gingen we op pad via een vrij eenvoudige, vrijwel horizontale maar lange route naar de Bonn-Matreierhütte. De uitzichten waren die dag schitterend en we zagen onderweg velden vol met Edelweiss, zilverdistel en nog vele andere beschermde bloemen. Het eerste gedeelte liepen we in de schaduw, maar zodra we bij de Wunwand de hoek omliepen brandde de zon er weer op los. Ook de Mörmeltieren lieten zich weer massaal zien, en vanaf dit moment was mobiel bellen geen enkel probleem meer. Aan het einde van de route, met de hut in zicht, zaten nog een paar venijnige dalingen en stijgingen. Deze waren vooral vervelend omdat de hut al van verre te zien was. Uiteindelijk kwamen we na een laatste pufpauze (47.02341N - 12.25481E, 2682m) toch aan in de Bonn-Matreierhütte, op 2745 meter.
 Er zijn onderweg zelfs veel obstakels |
 Ook hier is alles goed aangegeven |
 Onze eerste blik op de Bonn-Matreierhütte |
Omdat we inmiddels behoorlijke blubberbenen hadden, zagen we af van de beklimming van de 3209 meter hoge Säulkopf en bleven we bij de hut op het terras. Hier moeten we later nog maar eens voor terugkomen. In de hut bleek bijna geen water te zijn. Door de enorme droogte moest iedere druppel via de materiaalkabelbaan uit het dal komen. De WC konden we wel gewoon doorspoelen en ook het fonteintje werkte, maar wassen ofzo dat lukte die dag even niet. Bier, schiwasser en thee was er in overvloed.
 De Bonn-Matreierhütte is idyllisch gelegen |
 Wonen op het dak van de wereld |
Er waren hier toch een aantal regeltjes anders dan in andere hutten. Wat opviel is dat je bijvoorbeeld je eten voor 17.00 uur moest bestellen, anders kreeg je gewoon niets. In andere hutten had je voor laatkomers zelfs een aparte menukaart. De hut was wel leuk ingericht. We hadden een kamer met twee stapelbedden en als het meezat, bleef de kamer van ons tweeën. Weer een enorm gezellige avond. Onder andere Duits Triviant gespeeld (welke Hansenstad heeft de minste inwoners?).
De kamer bleef inderdaad voor ons beiden, en al snel vielen we in slaap. We kregen die nacht nog meer spijt van het feit dat de zaklamp nog thuis lag. Toen Marco 's nachts na een biertje teveel naar de WC moest, ging het hele stuk op de tast. Alles was uitgeschakeld en het was dan ook pikkedonker, en de hut is één groot doolhof. Wegens watergebrek waren ook de toiletten boven afgesloten en moest hij dus naar beneden, waar ook geen licht bleek te zijn...
 |  |
| Dinsdag 26 augustus |