Terug naar Hinterbichl Donderdag 28 augustus, 47.02333N - 12.25652E Het begon inmiddels routine te worden: lakenzak opvouwen, kleding inpakken, ontbijten en wegwezen. We namen afscheid van alle bekenden. De meesten kenden we inmiddels vanaf de eerste dag uit de Essener-Rostocker Hütte. Wel leuk dat je elkaar elke dag weer tegen komt. Het beloofde vandaag best wel zwaar te worden. We daalden af van 2745 meter naar 1253 meter, dus zo'n 1500 meter. Vlak onder de Bonn-Matreierhütte zagen we de eerste alpenmarmot van die dag en vijf minuten later zagen we twee gemzen op een rots boven ons. Deze dieren hadden we deze zomer nog niet gezien, ook niet tijdens onze vakantie in juni. Het eerste stuk ging rap naar beneden. Tijdens de afdaling werd Marco verrast door een bloedneus die uit het niets leek te ontstaan. Het overvloedig druppelende gat werd gedicht met een halve zakdoek, waarna we verder afdaalden. Al vrij snel zaten we op de Große Nilalm rond de 2270 meter, waar we via een traktorspoor bij de Niljochhütte aankwamen. Het lek in de neus was inmiddels weer geheeld, dus tijd voor een opkikker. Alpenmarmotten zijn er onderweg genoeg De Niljochhütte in zicht De laatste afdaling richting Prägraten In de Niljochhütte (47.01216N - 12.25252E, 1990m) sloegen we ons kamp op op het terras en dronken wat. Daarna liepen we in westelijke richting naar Prägraten. Het ging nu minder stijl en dat liep wel zo prettig. We kwamen veel dagjesmensen tegen die raar keken dat ze al zo vroeg mensen naar beneden zagen komen; de stoet ging nog en masse naar de onderste hut toe. Via de betaal-parkeerplaats boven Prägraten (47.02238N - 12.22098E, op 1702m het hoogst bereikbare punt voor de auto) kwamen we uiteindelijk in het dal. We dronken wat op het eerste terras dat we tegenkwamen. Het was benauwd weer en er kwamen steeds meer wolken aan de hemel. We gingen wat lunchen in het dorp en deden nog wat inkopen in de plaatselijke supermarkt. Uiteraard was het vandaag weer eens een Oostenrijkse nationale feestdag en dus reden de bussen zondagsdiensten. Vandaar dat we de laatste 5 kilometer tussen Prägraten en Hinterbichl ook maar liepen: de eerste bus zou pas over anderhalf uur komen. Onderweg konden we nog een blik werpen op één van de hutten die we hebben overgeslagen: de Sajathütte (hoewel, da's meer een hotel dan een hut met z'n kamers met douche en toilet). Een verre blik op de Sajathütte   Hinterbichl vanuit het basiskamp Bij het door ons gereserveerde pension aangekomen bleek de gastvrouw telefonisch niet bereikbaar en spraken we via de 'Handy' een boodschap in. Na een uur wachten op terras gingen we terug en belden nogmaals. Weer geen antwoord. We besloten een ander onderkomen te zoeken, ondanks de reservering. Een lekkere douche en schone kleren, daar krijg je na zo'n week onderhand wel behoefte aan. We kwamen bij een grote boerderij van een ouder stel en kregen de grootste kamer van het huis, met een schitterend uitzicht op het dorp. Tijd voor een opfrisbeurt en wat rust! Woensdag 27 augustus index